Szkoda, że to nie ty.

Annabelle szybko zapaliła światła, narzuciła kurtkę i pospieszyła otworzyć drzwi dla Jaxa.

Wchodząc, umyślnie zostawił drzwi otwarte, żeby uniknąć jakichkolwiek nieporozumień. Zimny, słony zapach deszczu wdarł się do pokoju, przeszywając Annabelle dreszczem.

Rzuciła szybkie spojrzenie na Jaxa i zauważyła, że jego włosy są lekko wilgotne. Wyraz twarzy miał niezwykle poważny, usta zaciśnięte w wąską