Pozwól mi odejść, mój mężu z mafii.

– Chyba nie mówisz poważnie? – zapytał Zander, a w jego głosie wyraźnie słychać było irytację.

– Wyglądam, jakbym żartowała? – Uniosłam brew, mój ton był ostry i niezachwiany. – Posiedzenie sądu zostaje odroczone. – Z tymi słowami wstałam z miejsca i odwróciłam się, by wyjść.

– Czekaj, no! – krzyknął, jego głos był pełen desperacji. – Przyszedłem tu dla ciebie.

Zamarłam w pół kroku, a moje serce z