Kiedy jego idealna maska pękła, ja się obudziłam.

Spokojne spojrzenie Jonathana spoczęło na Anneliese i z jakiegoś powodu poczuł, jakby go broniła. Jego długie, wąskie oczy zalśniły nagłym blaskiem, a kąciki ust uniosły się w łagodnym uśmiechu. Lekko skinął głową. "Chodźmy."

Z tymi słowami oboje ruszyli razem w stronę sali, ramię w ramię, jakby Zachariasza już nie było.

Zachariasz zacisnął pięści, a gniew zawrzał w jego piersi.

…

Anneliese szła s