Kiedy jego idealna maska pękła, ja się obudziłam.

Zacharias obserwował, jak się obejmują i śmieją tuż przed jego nosem, a ich spojrzenia spotykały się z figlarną, pełną porozumienia intensywnością.

Kiedy zobaczył, jak blada skóra Anneliese pokrywa się delikatnym różem, w jego wzroku zapłonęła mieszanka zazdrości i złości.

– Puść moją żonę! – krzyknął Zacharias, ruszając naprzód, by ją chwycić.

Jonathan już ją puścił.

Zacharias nawet nie zaistniał