Kiedy jego idealna maska pękła, ja się obudziłam.

Jonathan przypomniał sobie chwilę, w której wszedł do domu. Klops skoczyła w jego stronę z całą siłą, jaka jeszcze tkwiła w jej starym ciele, machając ogonem i z błyszczącymi oczami. Jonathan zignorował ją całkowicie. Teraz nie było tajemnicą, dlaczego pies dąsał się w milczeniu.

Ukłuło go poczucie winy. Potarł dłonią grzbiet nosa.

– Pewnie jest zła. Nie zwróciłem na nią wcześniej uwagi.

Anneliese